Het is niet gemakkelijk om de onbetwiste, onverschrokken en onbevreesde koning van Oldenzaal te zijn. Mijn macht is groot en onaantastbaar, maar ... de vijand ligt op de loer.

Tot op de dag van vandaag heb ik alle aanvallen kunnen afslaan, maar ooit zullen er raddraaiers zijn die mij van mijn hoge troon zullen stoten.

Maar zover is het nog lang niet. Wie mij wil verslaan moet niet alleen rijk en sterk zijn, maar ook slim. En dat ik slim ben ... slimmer dan iedereen ... daar ben ik nog het meest trots op.

Ik zal u een voorbeeld geven van mijn beroemde slimheid. Wat is het geval?

Weet u, beste Oldenzalers, dat het jaar 1599 een heel bijzonder jaar was. Het liep tegen het einde van mijn regeerperiode.

Even voor de schoolmeesters onder u: ik leefde van 1533 tot 1614.

In 1599, moet u weten, gebeurde er een gebeurtenis in Oldenzaal ... waarbij er eigenlijk heel weinig gebeurde. Daarom is zo'n beetje iedereen het ook vergeten.

Gelukkig zijn er enkele documenten teruggevonden tijdens opgravingen bij de Parel van Oldenzaal.

U moet ook weten, beste mensen, dat ik voor Oldenzaal de ideale koning was. Ik regeerde met strakke hand, maar iedereen was tevreden. Tijdens mijn regeerperiode werd er veel gelachen en gedronken. Het muzikale leven was van een hoog niveau.

Eigenlijk kun je zeggen dat ik voor de Oldenzalers een droomkoning was.

Ik neem u vanavond mee terug in de tijd. Ik neem u mee naar een tijd, waarin Oldenzaal bekend stond als een stad waar veel gelachen, gedronken en muziek gemaakt werd. Oldenzaal was in mijn tijd mooi hènig!

Goed ... terug naar het jaar 1599 ... de gebeurtenis waarbij bijna niks gebeurde. Wat gebeurde er?

U moet weten. Ik had toen een onwaarschijnlijk mooie dochter. Echt ... tja ... goh ... man ... echt ... een onmeunig schier en strak wich - geen kerel kon zijn ogen ... én fantasieën de baas!

Maar ... probleem ... probleem ... Ik kreeg haar niet aan de man. Iedere partner die ik voor haar uitzocht ... die kon het schudden.

Ik heb heel wat van die vrolijke Fritsen zien afdruipen ... prinsen, koningen, graven ...

Die mooie dochter van mij ... die zei altijd: ... Pa! ... er moet wel liefde aan te pas komen! Weet u, ... die liefde ... dat was en is een lastig verhaal.

Mijn dochter voelde wel liefde, ... maar het was geen gewone liefde. Mijn dochter voelde een grote liefde ... voor haar carillon.

Toen mijn prinsesje nog heel klein was, had ik haar als kleinigheidje eens een carillon cadeau gedaan. Gewoon een kleinigheidje.

Ze mocht van mij spelen zoveel ze wilde. Maar dat nam ze wel hééél letterlijk. Heel de bevolking van Oldenzaal genoot van haar muziek.

Ik heb een idee, beste mensen! Laten wij ons allemaal, zoals wij hier zitten ... Laten wij ons allemaal diep concentreren op dat beruchte jaar 1599.

Spits al uw gedachten toe op de pure schoonheid van mijn dochter ... en op haar muziek ... vooral op haar muziek. Alleen samen kunnen wij die goddelijke klanken tot leven wekken ...

Alles was eigenlijk dik in orde ... wij leefden vrij lang en best wel gelukkig.

Maar ... op een dag werd deze mythe op wrede wijze verstoord. Er was in Twente een bende actief. Op niets ontziende wijze trokken zij een gigantisch spoor van vernieling. Zo kon je dus precies zien waar ze geweest waren.

U voelt 'm al aankomen. Inderdaad. Deze optocht van relschoppers en woeste barbaren stond opeens bij ons voor de poort. Deze poort. De Steenpoort.

Laten wij ons nogmaals concentreren beste mensen. Laten wij ons opnieuw concentreren op het jaar 1599

Spits al uw gedachten toe op de bende van rovers ... die op het punt staan ons aan te vallen en wreed te vermoorden.

Mijn dochter zat op dat moment net een paar nieuwe liedjes te repeteren op het carillon. Ze had daar een prachtig uitzicht richting Enschede. Dus beste mensen ... dus zag zij ook de woeste mannen die op onze poort beukten.

Op zo'n moment denk je ... dat meisje loopt gillend weg ... doodsbenauwd dat zij in handen zou vallen van dat leger niets ontziende woestelingen. U kunt zich allemaal voorstellen wat er dan zou gebeuren met haar. Nee! Daar gaan wij ons vanavond NIET op concentreren!

Nee, het verhaal wordt steeds gekker. Mijn dochter keek eens goed naar al die vreemde vechtende snuiters. En wat niemand kan verzinnen, dat gebeurde toch.

Mijn dochter kreeg intensief oogcontact met de mooiste soldaat uit die plunderende bende. Ze keken mekaar strak in de ogen. Ze was als bij donderslag compleet van de wereld ... de liefde was verpletterend.

Zonder er bij na te denken sprong zij op ... liep naar het carillon en speelde wat ze voelde. De vlinders in haar buik kwamen tot leven.

Laten wij ons allemaal nog maar een keer diep concentreren op het jaar 1599. Spits al uw gedachten toe op de pure schoonheid van mijn dochter ... op haar intense liefde ... en op haar muziek.

Was deze liefde onmogelijk? Misschien heeft u zich dat afgevraagd tijdens deze muzikale onderbreking. In films komt dat altijd goed, ... maar dit is wel 1599 ... dit zijn wel de woeste middeleeuwen.

Stelt u zich eens voor ... mijn onbeschrijfelijk mooie en muzikaal begaafde dochter laat haar oog vallen op een man die erop uit is mijn rijkdom te roven. Dan zeg je als vader toch al gauw NEE.

Maar, ... beste mensen, zoals bij ieder verhaal zitten er ook aan dit verhaal twee kanten. Je kunt het van de ene ... en ook van de andere kant bekijken.

Ook de soldaat, beste mensen, ... had heel goede ogen. Hij had mijn dochter recht in de ogen gezien ... en was compleet verkocht. Het oogcontact tussen mijn dochter en de rovende soldaat was zo intens, zo intens ... dat zij elkaars gedachten konden lezen. Er stond onder meer in hun ogen te lezen dat het lezen alleen niet voldoende was. Hier moest meer gebeuren. Deze liefde moest geconsumeerd worden!

Toen kreeg mijn dochter een lumineus idee ... echt geniaal. Ik had haar ooit eens verteld, toen ze nog klein was en onschuldig, dat er een geheime uitgang in de vestingmuur zit. Stom van mij natuurlijk ... STOM ... STOM ... STOM.

Maar goed.

Heftig verliefd was mijn dochter en vol van verlangen - het was wederzijds. Op slimme wijze wist zij haar grote liefde duidelijk te maken waar de geheime opening zich bevond. De knappe soldaat kon door de geheime opening bij mijn dochter komen.

Beiden vlogen elkaar in de armen en dansten de hele nacht door. Een toevallig passerende groep van muzikanten speelde vrolijke exotische muziek.

De verliefde soldaat had slecht nieuws. Zijn liefde voor mijn onbeschrijfelijk mooie dochter ging verder dan zijn gehoorzaamheid aan de rovercommandant. Dus klapte hij uit de school ... Hij vond dat hij zijn nieuwe liefde moest waarschuwen. Dus vertelde hij mijn dochter dat de rovers de stad op bloederige wijze wilden veroveren.

In verband met hun volle agenda zouden de rovers van plan zijn om Oldenzaal al de volgende avond in te nemen. Ze hadden zo'n haast, want ze moesten 1600 in Nieuwpoort zijn.

Gelukkig was mijn dochter heel open tegen mij ... we hadden een goed contact. Daarom vertelde zij mij alles. Dus ook dat de woeste roversbende de volgende dag al op woeste manier de stad zou veroveren.

Ik stond voor het blok. Alleen een geniale inval kon mijn stad nog redden. Ik bedoel geen inval door de rovers ... Ik bedoel een mega-goed idee. En die geniale inval kwam er.

Ik liet onze plaatselijke harmonie veel lawaai en feestmuziek maken. Daardoor zou de vijand denken: ... Hé, die Oldenzalers zijn niet bang. Ondertussen brachten de Oldenzalers zich in veiligheid.

U ziet het. Oldenzaal is helemaal leeg... Dat wil zeggen: op mij als koning na. Uit praktische overwegingen blijf ik nu even hier zitten. In 1599 was ik wel zo slim om mee te gaan, anders had ik u dit mooie verhaal niet kunnen vertellen.

De volgende dag ... Ja de tijd gaat snel ... de volgende dag voerden de woeste rovers hun aanvalsplan uit. Maar ... VERRASSING ... de stad was helemaal leeg en verlaten! De verliefde soldaat deed alsof zijn neus bloedde ... zogenaamd stromverbaasd zei hij: Waar zijn die lui?

De verliefde soldaat was tactisch heel sterk ... Hij bedacht een plan. Hij zei tegen de roverscommandant: 'Jullie trekken verder en roven gewoon lekker door. Dan pas ik ondertussen wel op Oldenzaal'. De commandant van het roversleger vond dat wel en goed idee.

Hij besloot daarom verder te trekken, echter ... als bewijs voor de inname van Oldenzaal moest er nog iets buit gemaakt worden. Het moest iets zijn waarvan men overal zou zeggen: dat is nou typisch iets uit Oldenzaal. Hij besloot daarom de grote Plechelmus-klok uit de toren te roven. Daarna konden zij in alle rust naar Nieuwpoort optrekken.

En zo gebeurde het dat het rovende leger in 1599 ... met de klok ... Oldenzaal achterliet en optrok naar Nieuwpoort.

De bewoners van Oldenzaal keken van een afstandje toe.

Toen de rovers uit het zicht waren trokken de Oldenzalers de stad in. Iedereen blij, dat iedereen nu weer veilig terug was in de stad.

Als koning ben ik nu om twee redenen hartstikke blij. Eén: iedereen is ongeschonden in de stad! Twee: mijn dochter is onder de pannen!

Het is mij een grote eer om deze redder en bruidegom in ons midden te hebben. Mag ik van u een hartelijk applaus voor de redder van Oldenzaal. De soldaat en mijn dochter hadden elkaar helemaal gevonden.

Er werd een groot bruiloftsfeest georganiseerd en er klonk veel vrolijke muziek. Luistert u met mij mee ...

Ja, Oldenzalers, nu heeft u een aardig beeld van het verhaal achter de slag bij de Steenpoort. Iedereen was het snel vergeten. Daarom kunnen we beter spreken van DE vergeten slag bij de Steenpoort.

Echter, één ding mogen wij niet vergeten. Zo is het gekomen dat sinds die vergeten slag de Plechelmus-klok verdwenen is.